[ Pobierz całość w formacie PDF ]
odpowiednio lepszym przymierzem, które zostało prawnie oparte na lepszych
obietnicach (Hebrajczyków 8:6). Obietnice te obejmują błogosławieństwo w postaci
wypisania prawa Bożego na sercach bogobojnych ludzi, których grzechy nie są już
wspominane; wszyscy oni, od najmniejszego do największego, znają Jehowę
(Hebrajczyków 8:11).
Przymierze Jezusa co do Królestwa
18 Rzut oka na sześć omówionych przymierzy mógłby skłaniać do wniosku, że Jehowa
już uporządkował pod względem prawnym wszystko, co konieczne do urzeczywistnienia
Jego zamierzenia. Tymczasem Biblia przedstawia jeszcze jedno przymierze mające ścisły
związek z tym, co rozpatrywaliśmy do tej pory - przymierze, które jest uzupełnieniem
uwzględniającym pewne dodatkowe aspekty tej doniosłej kwestii. Chrześcijanie zrodzeni
z ducha słusznie oczekują, że Tan wyzwoli ich z każdego niegodziwego dzieła i wybawi
ich do swego niebiańskiego Królestwa (2 Tymoteusza 4:18). W niebie będą narodem
królów i kapłanów, ale na jaki obszar będzie się rozciągać ich działalność? Kiedy
zmartwychwstają do życia w niebie, Chrystus już tam jest jako doskonały arcykapłan.
Jest też już po objęciu władzy królewskiej, uprawniającej go do panowania nad całą
ziemią (Psalm 2:6-9; Objawienie 11:15). A jakie zadanie czeka pozostałych królów-
kapłanów?
19 Dnia 14 Nisan 33 roku n.e., tego samego wieczora, gdy Jezus ustanowił Wieczerzę
Pańską i wspomniał o nowym przymierzu na mocy swojej krwi, nadmienił on o jeszcze
jednym, siódmym przymierzu, które zechcemy teraz omówić. Do swoich wiernych
apostołów rzekł wtedy: Wytrwaliście przy mnie w moich próbach; toteż jak mój Ojciec
zawarł przymierze ze mną, tak ja zawieram z wami przymierze co do Królestwa, abyście
jedli i pili przy moim stole w mym Królestwie i zasiadali na tronach, żeby sądzić
dwanaście plemion Izraela (Aukasza 22:20, 28-30). Jak Ojciec zawarł przymierze z
Jezusem, by mógł zostać kapłanem na wzór Melchizedeka, tak Chrystus ustanowił
osobiste przymierze ze swymi lojalnymi naśladowcami.
20 Jedenastu apostołów bezsprzecznie wytrwało przy Jezusie w jego próbach, a z
omawianego przymierza wynikało, iż zasiądą na tronach. Pózniej wskazano w Księdze
Objawienia 3:21, że wszyscy chrześcijanie zrodzeni z ducha, którzy dochowają wierności,
zasiądą na niebiańskich tronach. Zatem przymierze to obejmuje całe grono 144 000 osób
nabytych krwią Jezusa, które mają w niebie być kapłanami i królować nad ziemią
(Objawienie 1:4-6; 5:9, 10; 20:6). Przymierze z Jezusem umożliwia im przyłączenie się
do niego we władaniu powierzonym mu obszarem. W pewnym sensie przypomina to
sytuację, gdy panna ze szlachetnego rodu wiązała się małżeństwem z panującym
monarchą. Dzięki temu mogła potem dzielić z nim władzę królewską (Jana 3:29; 2 Ko-
ryntian 11:2; Objawienie 19:7, 8).
21 Jaki pożytek odniesie z tego posłuszna ludzkość? Ani Jezus, ani nikt z grona 144
000 nie będzie podobny do wspomnianych na wstępie oświeconych monarchów
absolutnych, którzy nie zdobyli się na żadne praktyczne rozwiązania . Mamy natomiast
zapewnienie, że Jezus jest arcykapłanem wypróbowanym na nasze podobieństwo pod
każdym względem, ale bez grzechu . Rozumiemy więc, dlaczego potrafi współczuć nam
w ludzkich słabościach i dlaczego także drugie owce , podobnie jak chrześcijanie
namaszczeni duchem, mogą za pośrednictwem Chrystusa ze swobodą mowy
przystępować do tronu Bożego. Dzięki temu również one zaznają miłosierdzia i znajdują
niezasłużoną życzliwość ku pomocy w słusznym czasie (Hebrajczyków 4:14-16; Jana
10:16).
22 Wszyscy, którzy na mocy tego przymierza połączą się z Jezusem jako królowie i
kapłani, będą też mieli udział w błogosławieniu ludzkości. Podobnie jak starożytni
kapłani lewiccy służyli dobru całego narodu izraelskiego, tak osoby usługujące na
niebiańskich tronach u boku Jezusa będą sprawiedliwie sądzić wszystkich mieszkańców
ziemi (Aukasza 22:30). Ci królowie--kapłani byli niegdyś ludzmi, toteż będą umieli się
wczuwać w potrzeby rodziny człowieczej. Drugorzędna część nasienia będzie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]