[ Pobierz całość w formacie PDF ]
chrztu. Ale bywa i tak, że się go odwleka na pózniejsze dni. A więc również i na
obrzezanie nie powinno się wyznaczać dnia ósmego, ale niekiedy powinno się
odbyć wcześniej, jak zresztą niekiedy go dokonywano nieco pózniej.
136
W b r e w temu glosa do słów Pawłowych: I otrzymał [Abraham] znak
obrzezania (3) opisuje wspomniany obrzęd obrzezania (4).
O d p o w i e d z : Jak wyżej powiedziano, oobrzezanie jest to jakiś znak wiary
ustanowiony przez Boga, którego mądrość nie zna miary (5). Dziełem zaś
mądrości jest określanie odpowiednich znaków. I dlatego należy przyznać, że
obrzęd obrzezania był odpowiedni.
Na 1. Trzy powody przemawiają za słusznością dokonywania obrzezania na
organie rodzenia: Pierwszy, ponieważ było ono znakiem wiary Abrahama, że
Chrystus narodzi się z jego nasienia. Drugi, ponieważ było ono środkiem na
grzech pierworodny, który przechodzi poprzez akt rodzenia. Trzeci, ponieważ
zmierzało do zmniejszenia pożądliwości cielesnej, której dogadzaniu służą
zwłaszcza te organy, a to ze względu na moc rozkoszy cielesnej.
Na 2. Do obrzezania nie był koniecznie wymagany nóż z kamienia. Toteż nigdzie
nie spotykamy przykazania Bożego nakazującego używanie takiego narzędzia; ani
też żydzi nie używali powszechnie do obrzezania takiego na-rzędzia, ani też
obecnie nie używają. Wszelako w Piśmie św, czytamy o niektórych znamiennych
obrzezaniach dokonywanych nożem z kamienia. I tak Sefora wzięła kamień i
odcięła napletek syna swego (7) oraz Przygotuj noże kamienne i dokonaj znów
obrzezania synów Izraela (8). Było to zapowiedzią obrzezania duchowego,
jakiego dokona Chrystus, o którym Apostoł mówi: Tą skałą był Chrystus (9).
Na 3. Wyznaczono ósmy dzień na obrzezanie z dwóch powodów: Pierwszy, ze
względu na tajemnicę [powszechnego] zmartwychwstania. Chodzi o to, że w
ósmej epoce, która będzie epoką powstających z martwych /101/, a więc jakby w
ósmym dniu, Chrystus dokona duchowego obrzezania, kiedy to uwolni wybranych
nie tylko od winy ale także od wszelkiej udręki. Drugi, ze względu na delikatność
ciała niemowlęcia przed ósmym dniem. Toteż Księga Kapłańska, rawnież i w
odniesieniu do innych zwierząt, nakazuje: Jeżeli urodzi ci się cielę, jagnię lub
kozlę, to ono będzie przez siedem dni przy matce. Zaczynając od ósmego dnia i
dalej, będzie ono przyjęte jako dar spalany dla Pana (10).
Ósmy dzieÅ„ byÅ‚ bezwzglÄ™dnie nakazany prawem. NależaÅ‚a go wiÄ™c
koniecznie przestrzegać, nawet gdyby to był szabat; a kto postąpił inaczej,
popełniał grzech. Stąd to P. Jezus mówi: Człowiek przyjmuje obrzezanie w sza-
bat, żeby nie naruszać pralwa Mojżeszowego (11). Tak od strony prawa. Bo gdy
chodzi o ważność sakramentu, ósmy dzień nie był konieczny. I gdyby ktoś nie
dokonał obrzezania w tym dniu, mógł to uczynić potem.
Niektórzy także utrzymują /102/, że z powodu grożącego
niebezpieczeństwa śmierci, można było dokonać obrzezania przed ósmym dniem.
Ale to zdanie nie opiera się ani na Piśmie św., ani na zwyczajach żydów. Stąd też
lepiej jest za Hugonem od św. Wiktora (12) mówić, że w żadnym wypadku nie
wolno było tego czynić przed tym terminem. Stąd to glosa (13) do słów Księgi
Przysłów: Byłem jedynym synem dla matki (14) tak powiada: Drugie dziecko
137
Batszeby nie liczyło się, ponieważ zmarło przed ósmym dniem, nie otrzymawszy
imienia, a więc i obrzezania. /103/
A t y k u Å‚ 4
CZY OBRZEZANIE UDZIELAAO AASKI USPRAWIEDLIWIAJCEJ? /15/ /16/
Zdaje się, że obrzezanie nie udzielało łaski usprawiedliwiającej, bo:
1. Apostoł wyraża się: Jeżeli usprawiedliwienie dokonuje się przez prawo, to
Chrystus umarł na darmo (1), tzn. bez powodu (2). Lecz obrzezanie było jakimś
zobowiązaniem się do zachowania prawa, stosownie do słów Pawłowych:
Oświadczam każdemu człowiekowi, który poddaje się obrzezaniu: jest on
obowiązany zachowywać wszystkie przepisy prawa (3). Zatem jeżeli obrzezanie
przynosi usprawiedliwienie, to Chrystus umarł na darmo , tj. bez powodu, co jest
nie do przyjęcia. A więc obrzezanie nie przynosiło łaski usprawiedliwiającej od
grzechu.
2. Przed ustanowieniem obrzezania wystarczała do usprawiedliwienia sama wiara.
Mówi bowiem Grzegorz: Co dla nas czyni woda chrzcielna, to u dawnych ludzi
dla dzieci sprawiała sama wiara (4). Lecz nakaz obrzezania nie osłabił mocy
wiary. A więc sama wiara usprawiedliwiała dzieci, a nie obrzezanie.
3. W Księdze Jozuego czytamy: Lud, który się urodził na pustyni, przez
czterdzieści łat był nieobrzezany (5). Gdyby zatem obrzezanie gładziło grzech
pierworodny, to chyba wszyscy, którzy zmarli na pustyni: zarówno dorośli jak i
dzieci, byliby potępieni. To samo odnosi się do niemowląt zmarłych przed ósmym
dniem, przed którym to dniem, jak powiedziano (6), nie można było dokonywać
obrzezania.
4. Jedynie grzech przeszkadza wejść do królestwa niebieskiego. Lecz przed męką
Chrystusa dla obrzezanych zamknięte było wejście do królestwa niebieskiego. A
więc obrzezanie nie uwalniało ludzi od grzechu.
5. Komu odpuszcza siÄ™ grzech pierworodny, odpuszcza siÄ™ mu zarazem grzech
uczynkowy, gdyż jak mówi Augustyn: To bezbożność: oczekiwać od Boga
połowicznego przebaczenia (7). Nigdzie jednak nie czytamy, że obrze-zanie
odpuszczało grzech uczynkowy. A więc i pierworodnego nie odpuszczało.
W b r e w temu Augustyn tak pisze: Skoro tylko ustanowiono obrzezanie dla
[ Pobierz całość w formacie PDF ]